DEF LEPPARD - Pyromania (1983)

Po sukcesie „High'N Dry” zespół na początku roku 1982 wziął się do pracy nad kolejnym albumem zatytułowanym „Pyromania”, a nad wszystkim czuwał Mutt Lange. Jednak jak to gwiazdy im większa s ława i większy rozgłos tym więcej imprez i nie zliczone litry alkoholu.

Najgorzej to wszystko znosił Pete Willis, który zawsze był tak zalany, że nie potrafił niczego zagrać, to też zespół musiał się z nim pożegnać. Jego miejsce zajął Phil Collen grający wcześniej w glam rockowej kapeli Girl. W roku 1983 światło dzienne ujrzał album „Pyromania” i choć zdobywał on pochlebne opinie w USA i tam zwłaszcza zdobywał największą sławę to jednak wciąż

nie odnosił sukcesów w rodzinnej Wielkiej Brytanii.

Pyromania to kolejny wielki album tego zespołu, w którym na dobre porzucano NWOBHM i przywitano Hard Rock w pełni okazałości. Album jest dobrą kontynuacją tego co było na poprzedniku, choć jest tutaj jakby więcej tego hard rocka. Mniej czy więcej album odniósł znakomity sukces, sprzedaż szła znakomicie, a kolejne single z tego albumu trafiały na listy przebojów i długo się na nich utrzymywały. Oj tak album podobnie jak poprzedni jest wyładowany po brzegi hitami, które trzeba zaliczać do największych przebojów tego zespołu.

Tak, a najważniejszymi są : mocny i bardzo chwytliwy „Rock, Rock( Till you Drop)”, komercyjny, taki nieco pod pop – rock „Photograph”, singlowy „Foolin” czy też najlepszy kawałek na tym albumie, którym bez wątpienia jest „Rock of Ages”, który można śmiało uznać za znak rozpoznawczy zespołu. Są te typowe chórki, jest chwytliwy refren i nie zwykły riff.

Jeśli jesteśmy przy hitach, to w żadnym wypadku nie można pominąć singlowego „Too Late For Love”,który jest kolejnym niezwykłym utworem, który jest ponadczasowy i co ciekawe jest kolejną wielką balladą tego zespołu. Słychać,że zespół podobnie jak choćby Scorpions mają talent do ballad. No, ale na albumie poza hitami znajdziemy też naprawdę mocne i szybkie hard rockowe killery do których trzeba zaliczyć” Stagefright”.Nie mogło też zabraknąć typowo nijakich utworów, które niby są hard rockowe i niby balladami, takie ciężkie do sklasyfikowania, mowa o „Action!Not Words” , czy też „Comin Under Fire”.Natomiast największe zaskoczenie przyniósł mi „Die Hard The Hunter”! Dlaczego? Bo nie sądziłem, że zespół da sobie radę z ponad 6 minutowym utworem.

Niestety rzadko się zdarza w hard rocku taki kolos, bo zbytnio konwencja i styl nie pozwala. Ale zespół wybrnął z tego, dają niezwykły popis talentu kompozytorskiego jak i aranżacyjnego.

A tak, jeszcze jest „Bily's Got a Gun”, który jest typowym kawałkiem Def Leppard, w którym mamy to wszystko co cechuję ten zespół.

„Pyromania” to bez wątpienia jeden z najlepszych albumów Def Leppard, który umocnił ich pozycję i przyniósł im kolejne ponad czasowe hity, który każdy będzie je utożsamiał z najlepszym okresem zespołu, z prawdziwym hard rockiem, który miło jest posłuchać w aucie czy też w towarzystwie bliskich. Dla mnie jest to kolejny album- klasyk w kategorii Hard Rock .Nota 9.5/10