CRYSTAL VIPER - Legends (2010)

Jedne zespoły nie mają rozgłośni, nie należą do wielkiej wytwórni i musi przyciągnąć do siebie fanów za sprawą genialnego krążka. Zaś inne zespoły mają rozgłos, należą do wielkiej wytwórni. Mało tego właśnie ci drudzy są chwaleni, są zapraszani na festiwale i nagrywają albumy, które mimo że są dobre to i tak mają zbyt. Takim zespołem jest Crystal Viper. Nie powiem fajnie grali początkowo. Debiut i potem Metal Nation. Fajnie, że polski zespół potrafi grać klasyczny heavy metal i do tego potrafi się wybić z tym za granicą. Lecz uważam, bardziej odnoszą właśnie sukcesy dzięki promocji. Grają wtórnie to fakt, oklepanych patentów jest pełno a to coś z Accept, a to z Manowar, Warlock, X-Wild czy Running Wild. Zespół ani nie myśli o oryginalnym wkładzie. Jasne zawsze znajdzie się zbyt, zawsze znajdzie się słuchacz, które to kupi w ciemno. Crystal Viper szybko wydaje swoje krążki w 2009r Metal Nation, 2010r koncertówka Defenders Of The Magic Circle - Live In Germany" a w roku tym samym światło dziennie ujrzał „Legends”. Dlaczego legendy, a bo zespół postanowił oprzeć warstwę liryczną albumu o pewne mity i legendy, które krążą w na pomorzu, a są to choćby m.in. mit o obronie góry zamkowej, legenda o Czarnym Lewiatanie, czyli piracie Morza Bałtyckiego, czy też legenda o statku widmo, który ukazuje się w okolicach Słupska, czy też historia o pomorskiej Śmiertnicy. Wszystko ładnie i do tego okładka w stylu Grim Reaper. Okładka akurat to stały mocny punkt tego zespołu, nie jeden polski, nawet europejski zespół chciałby mieć takie ładne okładki. Produkcją zajął się znów Bart Gabriel i zrobił dobrą robotę, ale o dobre brzmienie w współczesnym świecie nie trudno. Podobnie jak na poprzednim albumie tak i w tym wzięli udział znakomici goście: Rhino (Manowar), Stefan Kaufmann (U.D.O), Mat Sinner (Primal Fear)oraz Sven D'Anna i Dano Boland(Wizard). To mnie też już zaczyna nieco nudzić, czy zespół potrzebuje chwytu marketingowego, żeby przyciągnąć słuchaczy no i jeszcze „Tv war” cover Accept. Czyżby czuli, że ich własny materiał jest za mało atrakcyjny?

Intro w postaci „The Truth” jest niczym szczególnym, ot takie sobie otwarcie albumu. „The Ghost Ship”. Od pierwszych sekund mamy ten sam Crystal Viper, te same patenty tylko zmieniają się melodie i refreny. Oklepane to do bólu, ale nawet miło się tego słucha. Jest melodyjna sekcja rytmiczna i jest to nawet chwytliwe. Co jest bolączką tego utworu jak i całego albumu to wokal, a raczej język angielski Marty. Coś strasznego, to brzmi momentami jak japoński. Utwór może się podobać, a to już nie lada wyczyn. Jednak, tym którzy szukają czegoś więcej niż oklepane granie i odgrzewane kotlety to w tym momencie, mogą dalej nie słuchać dalszej części, bo tam nic nowego nie będzie, ot co kolejne rzemieślnicze granie pod swoich idoli z dzieciństwa. „Blood Of Hereos” jest tym jednym z najlepszych utworów na albumie. Sporo zespołów się tutaj kłania, każdy coś znajdzie dla siebie. Najbardziej podoba mi się refren, taki waleczny i nieco taki surowy. Reszta jest znów prosta, a raczej wiejska. Mamy i szybkie tempo, ale owe melodie momentami mogą irytować.

Album promował „Greed is Blind” ot co kolejne zagranie pod Manowar czy pod inne z wcześniej wymienionych przeze mnie zespołów. Nie podoba mi się riff, ot jakiś taki nijaki. Refren ujdzie w tłoku, choć też niczym specjalnym nie jest. Niestety ale jakieś to zbyt prostackie, znów melodie jakieś takie nie wyszukane i brzmią banalnie. Średnie granie dla mało wymagających słuchaczy. O ile na poprzednim albumie była dość ciekawa ballada o tyle tutaj jest nudna ballada w postaci „Sydoria Bork”. Marta męczy wokalnie, melodia nic nie wnosi do kawałka. Zresztą nie ma tutaj nic ciekawego, nie ma ani klimatu, ani podniosłości, refren nie chwyta. Dno. W takim „Goddes of death” słychać troszkę Running Wild z lat 80, zwłaszcza Death or Glory się kłania. No może i jest to miłe w odsłuchu, a to za sprawą oklepanej melodii i do tego te średnie tempo. Wszystko jest dobrze zagrane i jedyną przeszkodą jest wtórność. Utwór dobry i nic ponadto. Szkoda, bo zespół wie jak grać , wie jak dobierać melodie szkoda że nie może dać więcej od siebie. Moim jedynym ulubionym utworem z tego albumu jest „Night of Sin”, który również posłużył jak materiał do promocji w postaci klipu. Najwidoczniej nabrałem się na szybkie, żwawe tempo, chwytliwy refren oraz dynamiczne granie podczas zwrotek. Proste, ale złapało. Nawet jakoś wtórność nie przeszkadza. Manowar daje o sobie znać w „Secret of Balck Water” lecz poziom nie ten, moc nie ta i wokal nie ten. Amatorom może i się spodoba. Bo innym to już nie. Smętne tempo otoczone nie atrakcyjnymi melodiami i jeszcze ten refren, który nic nie wnosi do utworu. Czy nie można było tego zrobić lepiej? Na poprzedniej płycie nie mieli problemu z długim utworem. „Man of Stone” ja wiem Running Wild jest zajebisty, ale bez przesady. Zaczyna to brzmieć jak tribute. Jasne można się cieszyć, że zespół gra energicznie, zróżnicowanie, zmienia tempa i gra melodyjnie. Jedna jest to granie które się nadaje do jednorazowego odsłuchu. W tym utworze najbardziej podoba mi się refren jakiś taki nie wymuszony tym razem i nawet chwytliwy. „Black Leviathan” toż to znów uśmiech w stronę fanów RW. Ta ekipa Kasperka zawinęła do portu, to Marta chyba stara się przejąć fanów Rock'n Rolfa. Cała warstwa melodyjna, rytmiczna i do tego ten tekst. Tak jak nie granie na granicy plagiatu to cover tym razem „Tv war” i w tym aspekcie zespół nigdy nie zawodził. Jest to kolejny mocny cover, który można równać z oryginałem.

Legends pod względem estetycznym i samego grania, nie patrząc na nic ani na nikogo jest dobre, bardzo dobre i może robić wrażenie. Jednak jak sobie słucham tego to skojarzenia są nieuniknione. Nie mam nic do zapożyczeń, ale trzeba to robić z głową i podać w atrakcyjny sposób, tutaj tego nie ma. Kompozycje nie są równe, nie które nudzą i irytują, a pamiętam jak w 2009 r miło mi się słuchało takiego „Metal Nation”. Album słabszy od poprzednich albumów, ale fani klasycznego heavy metalu już pewnie zacierają rączki. No cóż są różne gusta i nie którym to wystarcza, mi nie. Mam nadzieję, że zespół odświeży formułę i stworzy coś lepszego. Nota 5.5/10