AMORIELLO - Phantom Sounds (2022)

Kto lubi mieszankę progresywnego metalu, nutki hard rocka i heavy metalu, ten na pewno obczai najnowsze dzieło gitarzysty Thomasa Amoriello. "Phanthom Sounds" to już drugi album tego amerykańskiego muzyka i pewnie nie ostatni. Fanom takiej muzyki może się to spodobać, mnie osobiście jakoś ciężko było przebrnąć przez ten album. Nie pomogła nawet obecność Pieta Sielcka, Herbiego Langhansa i wielu innych gości.

Pierwsza rzecz to brzmienie, które jest jakieś niszowe i momentami potrafi troszkę odstraszyć swoim prowizorycznym dźwiękiem. Thomas ma swój własny styl i nie boi się wejść w dziwne rejony. Jednym może się to podobać, a innym nie koniecznie. Taki otwierający "Villain"mimo obecności Herbiego brzmi momentami nieco dziwnie i ciężko strawnie. Można rzec progresywny metal pełną gębą.  Kawałek miewa też ciekawe momenty i nawet refren ma w sobie to coś. Pokręcony kawałek, który miewa wzloty i upadki. Błyszczy na pewno rozpędzony "Unroly king", który imponuje dynamiką i przebojowością. Tak to jest jeden z najlepszych utworów na płycie i gdyby taki był cały album to byłby zadowolony. Zaskoczył mnie na pewno "Medieval Warrior" z Pietem Sielckiem, bo to progresywny heavy metal i tu nie ma power metalu i z pewnością nie ma Iron Savior. Jakiś heavy metalowy pazur można wychwycić w "Haunted" czy "Mach Five".


Nie jest to z pewnością łatwy w odbiorze album, który zachwyca swoją dynamiką i przebojowością. Tutaj jest zupełnie inaczej. Tutaj liczą się pokręcone motywy, bardziej złożona struktura utworów i progresywność w pełnym znaczeniu tego słowa. Nie trafiła do mnie ta płyta, ale nigdy też nie pałałem wielką miłością do progresywnego metalu.

Ocena: 5/10