AMON AMARTH - Deceiver Of The Gods (2013)

2 lata przerwy wystarczyły szwedzkiemu Amon Amarth na nagranie kolejnego świetnego albumu. Tym razem udało się ponownie nawiązać do tematyki związanej z Asgardem, Thorem i jego przeciwnikiem, a mianowicie Lokim. Mając mitologiczne postacie w sferze lirycznej, a także bojowy wydźwięk kompozycji udało się stworzyć kolejny epicki album tej szwedzkiej kapeli, która działa od roku 1992. Dziewiąte wydawnictwo zatytułowane „Deceiver Of the Gods” to przykład, że kapela wciąż zaliczana jest do czołówki melodic death metalu.

Amon Amarth zawsze potrafił połączyć epicki klimat z agresją, brutalnością, dynamicznością. Wszystko jednak utrzymane w melodyjnym charakterze, który przypomina konstrukcje płyt z gatunku power/ heavy metalu. Taka mieszanka za każdym razem przynosiła zespołowi sukces. Tak więc Amon Amarth nie musiał kombinować z stylem. Na nowym albumie pozostali wierni swojemu stylowi. Za ten agresywny aspekt na płycie jest odpowiedzialny Johan Hegg, który zawsze potrafił przyprawić o ciarki swoim mocnym, mrocznym growlingiem. Bywa i tak, że sekcja rytmiczna na nowym albumie przyczynia się do agresywnego wydźwięku i dobrze to słychać w takim „Blood Eagle” czy bardziej rozbudowanym i urozmaiconym „Under Siege”, w którym jest pełno rożnych smaczków. Za melodyjny aspekt odpowiada duet Söderberg/ Mikkonen. Wygrywają sporo interesujących, a przede wszystkich chwytliwych melodii. To jest główny atut tego albumu, który czyni go jednym z tych najbardziej przebojowych w historii Amon Amarth. Fala początkowych przebojów w postaci „Deceiver Of The Gods” , „As Loke Falls” czy „Father Of The Wolf” jest tego najlepszym dowodem. O epickości albumu najlepiej świadczy „We Shall Destroy” i zamykający album kolos „Warriors Of the North”.

Przemyślany materiał, wypchany przebojami, masa melodyjnych partii gitarowych, mocny, agresywny growling, dynamiczna sekcja rytmiczna w połączeniu z soczystym, wysokobudżetowym brzmieniem i warstwą liryczną na temat Thora i Lokiego czynią ten dziewiąty album prawdziwą ucztą dla fanów gatunku, a także zespołu. Pokuszę się o stwierdzenie, że jest to jeden z ich najlepszych krążków w przeciągu całej działalności.

Ocena: 9.5/10