"The burning" to płyta dopracowana i o wiele ciekawsza niż debiut. Dopracowanie widać w klimatycznej i miłej dla oka okładce czy w mocnym, zadziornym brzmieniu. Na pewno rozwinęli się gitarzyści i ta współpraca Grahame i Davida układa się znacznie ciekawiej. Panowie stawiają na bardziej pomysłowe melodie, a przy tym trzymają się hard rockowego stylu. Tym razem dodano troszkę heavy metalu i progresywnego rocka. Nowa płyta jest łatwiejsza w odbiorze i o wiele ciekawsza, choć Steve;a Harrisa stać na znacznie więcej. Cały czas w tej kapeli nie pasuje mi do końca wokalista Richard Taylor, który niczym mnie nie przekonuje. Maniera też taka nijaka.
Od strony technicznej album wypada bardzo dobrze, a jak ma to się w przypadku zawartości? Tutaj też nie ma mowy o totalnej kompromitacji. Wystarczy w słuchać się w energiczny "City of fallen angels", żeby poczuć zmianę w stosunku do debiutu. Jest energia i jakiś pomysł na granie. Bardzo maidenowy jest "The burning", który w końcu promował ten album. Ta progresywność i melodyjny riff to te elementy, które są bardzo dobrze znane w twórczości Steva Harrisa. Jeden z najlepszych utworów na płycie. Uroczy jest zadziorny "Elysium", który znakomicie oddaje pięknego brytyjskiego rocka. Znakomity mroczny klimat potrafi przeszyć słuchacza.Bardzo podoba mi się gra Steva w mocniejszym "Lightning". To kolejny kawałek z mocnym, wyrazistym riffem o progresywnym zabarwieniu. Mocna rzecz. Dużo tutaj intrygujących partii Steva, a także klimatycznych kompozycji i w tej kategorii sprawdza się melodyjny "Split fire", czy "Land of the perfect people".
"The burning" to fajna odskocznia od tego co Steve Harris prezentuje w Iron maiden. To wariacja na temat Brytyjskiego rocka i nie brakuje tutaj progresywnego zacięcia. Płyta jest o wiele ciekawsza niż debiut i wszystkiego jest tu więcej. Większa dawka przebojowości i zadziorności. Płyta jest godna uwagi !
Ocena: 7.5/10
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz