AXE CRAZY - Creatures on the hunt (2023)

 Polska nigdy nie przodowała w klasycznym heavy metalu, czy też speed metalu i raczej naszym znakiem rozpoznawczym były cięższe odmiany metalu, jak death metal czy black metal. Ostatnie laty pokazały, że jednak sporo się zmieniło w tej sferze. Od dobrej dekady przybyło nam sporo naprawdę światowej klasy zespołów. Niczym nie ustępują takim zespołom jak Steelwing, Skull Fist czy Enforcer, godnie podejmując walkę jak równy z równym. Kto by pomyślał, że nadejdą takie czasy, że z dumą będziemy rozmawiać o naszych, rodzimych kapelach i szczycić się ich osiągnięciami. Jedną z takich gwiazd, która szturmem wzięła polską i zagraniczną scenę heavy/speed metalową jest pochodzący z Lędzin band o nazwie Axe Crazy. Działają od 2010r i nagrali na ten moment 3 albumy, a najnowszy "Creatures on the hunt" właśnie 15 grudnia miał premierę. Nie trzeba było im sporo czasu by stać się gwiazdą, a najnowszy album można śmiało okrzyknąć tym najlepszym.

W sumie to płyta mogłaby nosić tytuł "Powrót do przeszłości", czy też "Dzieci lat 80", bo to co stworzył polski band jest niczym wehikuł czasu do tego co było piękne w latach 80. Co ciekawe Axe Crazy nie poszedł na łatwiznę i pokusił się, żeby cały album był taką wizytówką tamtych lat. Zacznijmy od okładki. Na początku podszedłem do nie chłodno. Pamiętam przepiękną okładkę "Hexbreaker" i może stąd pierwsze wrażenie było negatywne. Jednak im dłużej przyglądałem się jej, to zacząłem dostrzegać pewne nawiązania do starych okładek filmów wydawanych na vhs. Pełno było przecież takich okładek, gdzie był los angeles i na tle miasta jakiś potwór czy zombie. Pierwsze myśli skierowałem do "maniakalnego gliny" "hellraiser 3" czy "Critters 3". Tutaj mamy podobny zabieg i przemawia to do mnie w takiej wersji. Same postacie mogą kojarzyć się choćby z Kiss i to też jakieś nawiązanie do lat 80. Brzmienie nieco przybrudzone, przesiąknięte drapieżnością i surowością tamtych lat. Co do samej stylistyki, można się poczuć jakby się słuchało pierwszej płyty Scanner czy Helloween i to dopiero hołd dla lat 80.

Axe Crazy to maszynka do tworzenia hitów i muzyki na wysokim poziomie. Nic się nie zmieniło w tej kwestii. Idą za ciosem, a mając w zanadrzu tak zgranych i doświadczonych muzyków, to można działać cuda. Sam skład różni się od tego z "Hexbreaker". Grzegorz Kozikowski dołączył w 2021r jako nowy perkusista. Jacek Boroń objął funkcję basisty, Stanley Cioska dołączył jako nowy wokalista. Bez zmian oczywiście Robson i Adrian Bigos, czyli trzon Axe Crazy. Na nowym albumie wokale zostały rozłożone między Stanleyem i Adrianem. Obaj panowie dają czadu i słychać pasję, drapieżność i tą miłość do metalu. Wszystko pasuje ze sobą idealnie, nie ma do czego się przyczepić.

Jak przystało na lata 80, mamy  45 minut muzyki upchanej w 11 utworów. Jakże boskie jest to wejście w postaci intra "K.R.I.S". Dźwięk syren, tajemniczość, a zarazem dawka chwytliwych melodii. Przypominają się stare dobre lata, gdzie intra miały moc i potrafi być miłym zwiastunem całości. Pojawia się krzyk ofiary na koniec i już wiadomo, że trzeba się szykować na jazdę bez trzymanki. Porcja klasycznego heavy/speed w tytułowym "Creatures on the hunt", gdzie band faktycznie przypomina debiut Scanner i Helloween. Niby nic odkrywczego, niby nic nowego, a zagrane jakby to był zaginiony klasyk z lat 80. Najlepsze w tym wszystkim są solówki, gdzie mają one jakąś siłę i stanowią o klasie utworu. Solówki są złożone, bardzo melodyjnie i potrafią porwać słuchacza. To stara szkoła metalu, a nie bez myślna popis gry na gitarze. Singlowy "Destructor" totalnie mnie rozwalił i pokazał w jak świetnej formie jest Axe Crazy. Tak wiem, można doznać szoku że to nagrała polska kapela. Refren mocno inspirowany starym dobrym Scanner i mi to bardzo pasuje. Jakże przepiękna jest melodia prowadząca "Diamond Blade" i już słychać coś z iron maiden. W dalszym ciągu jest przebojowo i z pazurem. Pierwsze sekundy "Wild for the night" przywołują mi na myśl klasyczne dźwięki Scorpions. Utwór faktycznie przemyca patenty hard rockowe, a partie klawiszowe dodają tego specyficznego klimatu lat 80. Bardzo klasyczny kawałek i znów niesamowite solówki, które nie jeden band mógłby brać korepetycje od Axe Crazy. Wejście "Armed& Dangerous" na miarę "Ride the Sky" Helloween i nawet podobnie to jest zagrane. Jest szybko, agresywnie i prawie ocieramy się o power metal. Refren to prawdziwy majstersztyk i taki ukłon w stronę "Hypertrace" Scanner. Nie zwalniamy tempa i "Chamber of Thrills" to podobny ładunek mocy i podobne inspiracje. Ciężko się do czegoś przyczepić. Axe Crazy odrobił zadanie domowe, a nawet więcej. Cofnął się w czasie i chyba przeniósł do naszych czasów zaginiony klasyk lat 80. Jak to świetnie i autentycznie brzmi. Szok!  Ileż pozytywnej energii jest w energicznym "Straight Ahead". Znów brzmi to wszystko znajomo, czy to wada? Z pewnością nie, bo axe Crazy tworzą coś swojego, coś magicznego. Prosty kawałek, który sieje zniszczenie. Taki ma być heavy metal. Pełen energii, dynami, pełen radości i melodii, które sprawią że noga sama chodzi, a głowa kręci się na lewo i prawo. Co muszą zagrać na koncertach to hit w postaci "Back to the future". Znów genialne solówki, które przynoszą nam kolejną imponującą melodię. Sam utwór zagrany z pomysłem i świeżością. No i ten prosty i porywający refren. Ten utwór ma wszystko czego dusza zapragnie, a nawet więcej. Czas na balladę. Nie, Axe Crazy nie bawi się w słodkie, romantyczne piosenki. Oni kują heavy metal póki gorący. Na ogień idzie kolejny killer w postaci "Thunder Zone", który podtrzymuje styl zaprezentowany na dotychczasowych utworach. Nie ma może kolosa na koniec, ale jest prawie 6 minutowy "One night of Glory", który jest pięknym hołdem dla heavy metalu lat 80. Pełen wdzięku refren, klasycznie zagrane solówki i wykorzystanie najlepszych patentów z tamtego złotego okresu. Nie ma się do czego przyczepić.


Mamy prawie koniec roku, a tu wychodzi taki album, który miesza ci Twoje poukładane w myślach podsumowanie roku 2023.  Axe Crazy na fali, pewny siebie, znający swoją wartość i potrafiący wykorzystać sprawdzone patenty nagrywa album energiczny, przebojowy, przepełniony klimatem lat 80. To wszystko jest bardzo autentyczne, a najlepsze w tym wszystkim są te niszczące solówki i przebojowe refreny, które na długo zostają z słuchaczem. Na bardzo długo. Gdyby ktoś kiedyś powiedział, że doczekam się polskiego Helloween z okresu "Walls of jericho" czy Scanner z okresu "Hypertrace" to bym nie uwierzył. Jednak marzenia się spełniają. Axe Crazy nagrał swój najlepszy album. Brawo Panowie! To dopiero piękny prezent pod choinkę!

Ocena: 10/10