Nie chodzi tutaj o zmiany personalne, bo muzycy grać potrafią i tutaj nie ma co im zarzucić. Jest technicznie solidnie i problem tkwi gdzie indziej. Brzmienie jest spłaszczone i bez mocy, a to źle współgra z zawartością płyty. Materiał jest nie równy, nudny i pozbawionych jakiś killerów, które utknęły by w pamięci.
Chyba najlepiej wypada otwieracz, czyli tytułowy "Oczy martwych miast", który nawiązuje do ostatnich płyt. Jest agresywnie, szybko i z polotem. Grzegorz wypada również obiecująco w przebojowym "Machina Chaosu", w którym słychać echa Iron Maiden. Hard rockowy "Poza czasem" już wypada troszkę słabiej. Klimaty żelaznej dziewicy można wyłapać w szybszym "Linia Życia" i to jeden z mocniejszych utworów na płycie.Całość zamyka stonowany i mroczniejszy "W dolinie światła " i tutaj główny motyw gitarowy jest bardzo uroczy i pomysłowy.
Grzegorz Kupczyk gra dalej swoje, choć to już nie ten poziom co na poprzednich wydawnictwach. To po prostu solidny album w klimatach hard rocka i heavy metalu, ale nic ponadto. Szkoda, bo ostatnie dzieła Ceti były na wysokim poziomie, a tu niestety wieje nudą.
Ocena: 6/10
Naprawdę świetny artykuł !
OdpowiedzUsuńJak dla mnie to ta płyta miażdży kilka poprzednich
OdpowiedzUsuńZ każdym kolejnym przesłuchaniem płyta zyskuje. Może nie odkrywa nowych horyzontów ale korzysta z tego co najlepsze w hard'n'heavy. Bardzo duży plus za polskie teksty. Śpiew w języku ojczystym to jest to, na co rodacy czekali. Może teksty nie są zbyt oczywiste i niektórych drażnią ale wszystkim się nie dogodzi.Fajnie się ich słucha a czasami wspólnie śpiewa. Ważne, że wpadają w ucho. Teksty o otaczającym nas świecie, życiu, przemijaniu. Paleta możliwości wokalnych Grzegorza Kulczyka ogromna. Najbardziej podobają mi się wokale bardziej te swobodne niż te z elementami lekkiego charczenia. Muzycznie też wszystko współgra aczkolwiek niewątpliwie instrumenty klawiszowe zostały mocno schowane, poza wyjątkami, ewentualnie momentami delikatnie rozmiękczają brzmienie. To jednak na plus bo muzyka zyskała na zadziorności i ostrości. Sekcja rytmiczna bardzo dobrze się spisała. Brzmienie bardzo mięsiste. Gitarzyści dobrze wpasowani w całość, szkoda tylko że gitarowych partii solowych ciut za mało, ale pewnie takie było założenie. Całość czasowa, jak i poszczególnych utworów w standardach winylowych, czyli ok. Nie za dużo, nie za mało, w sam raz. Agresywne otwarcie w postaci utworu tytułowego a zamknięcie rozbudowanym W Dolinie Światła. Piętno. Ten utwór najbardziej mi się spodobał. Krótko zwięźle i na temat, z fajnym motywem przewodnim. Wyróżniłbym bym też W Dolinie Światła, Fałszywy Bóg, Kamienne Piekło, Poza Czasem i Linia Życia. Pozostałe trochę mniej mi się podobają ale nie wiele odstają. Najmniej Cienie. Liczę, że będzie kolejna płyta w podobnym klimacie, może bardziej w kierunku klasycznego heavy niż hard rocka, no i oczywiście śpiewana w języku ojczystym. Aktualnie moja ocena 9/10.
OdpowiedzUsuń