ROADHOG - Gates to Madness (2022)

 Wystarczyło 10 lat grania i dwa świetne albumy, żeby krakowski Roadhog stał się prawdziwą gwiazdą polskiego heavy metalu i w dodatku konkurował z zagranicznymi tuzami. Tak się właśnie stało. Ten band stał się prawdziwą potęgą i jedną z najważniejszych marek jeśli chodzi o ten rodzaj muzyki w naszym kraju. Miło jest widzieć, że powstają takie świetne zespoły i nagrywają tak znakomite płyty. "Gates to Madness" to najnowsze dzieło tej utalentowanej grupy.  5 lat czekania, ale warto było bo dostajemy kolejną perełkę w ich dyskografii.

Muzyka się nie zmieniła i band dalej jest wierny swojemu stylowi. Kochają grać heavy metal z nutką power metalu. Czerpią z klasyki począwszy od Iron Maiden, Judas Priest kończąc na takim Metal Church. Grają szczerze i na wysokim poziomie. To nie jest zgraja amatorów, którzy bawią się w heavy metal. Oj nie, tutaj jest prawdziwa jazda bez trzymanki. W zespole pojawił się nowy perkusista Karol Garbiarz i odwala kawał dobrej roboty. Jest odpowiednia dynamika i jest czym się zachwycać. Tabor jako wokalista po prostu wymiata i po raz kolejny udowadnia, że jest jednym z najlepszych polskich wokalistów. Co za technika, moc i barwa głosu. To jest to! Nie od dziś wiadomo, że duet gitarowy Murzyn/Szupik to prawdziwy majstersztyk. Jest ogień, pazur, jest szybkość, agresja i odpowiednia melodyjność. Dzieją się tutaj prawdziwe cuda i niektóre solówki są idealne do naśladowania i inspiracją dla innych kapel metalowych.

Okładka po raz kolejny bardzo klimatyczna i przykuwa uwagę od samego początku. Od strony brzmieniowej nowy album Roadhog to również prawdziwy geniusz. Brzmi to mocarnie i o to w tym wszystkim chodzi. Płytę tworzy 8 utworów i daje nam to skromne 35 minut. Szkoda, że materiał jest tak krótki. Ciekawe jest to, że płytę otwiera "Gates to Madness", który jest stonowany i w klimatach Judas Priest z lat 80, ale kurcze kawałek robi robotę. Wprowadza nas w ten album i pokazuje, że band zna klasyczne rozwiązania i nie boi się ich użyć. Refren znakomicie buja i powinni zagrać ten utwór na koncertach. W podobnych klimatach jest "Gypsys Curse" i tutaj jednak kawałek robi mniejsze wrażenie niż otwieracz. To wciąż wysokiej próby heavy metal! Taki przebojowy "unleashed" brzmi jak mieszanka twórczości Iron Maiden i Metal Church. Tutaj można się przekonać o geniuszu gitarzystów, którzy tworzą genialne solówki. Prawdziwy czad! Dalej mamy energiczny "Surreal overdose", który pokazuje band od ostrzejszej strony i tutaj słychać ocieranie się o heavy/power metal.  Elementy metal church słychać w mrocznym "with enemy by my side". Niezwykle stonowany i bardzo klimatyczny kawałek. To jest właśnie ta elastyczność Roadhog, który w każdym klimacie się odnajdzie. Kolejna petarda na płycie to "Masquerade". Mocny riff, duża dawka energii sprawiają, że kawałek od razu wpada w ucho. Całość wieńczy 7 minutowy "Be ceraful what yopu wish for". Dla mnie to jest najlepszy kawałek z płyty. Spokojne wejście, budowanie klimatu i jeszcze większa dawka świetnych popisów gitarowych. To taki Roadhog w pigułce, znajdziemy w nim wszystko za co kochamy ten zespół!

Ten rok jest naprawdę wyborny dla polskiego heavy metalu. Sporo świetnych płyt i to takich, które śmiało mogą walczyć o najwyższe miejsca w tegorocznych topach. Roadhog zrobił swoje i nagrał kolejną świetny album, który umacnia ich pozycję na polskim rynku. Miło jest widzieć, ze mamy takie zespoły w Polsce, które mogą świat podbijać i to bez jakiś obaw. "Gates to Madness" to heavy metalowa uczta, a ja idę po dokładkę.

Ocena: 9/10