BOREALIS - Purgatory (2015)

Jak powinien brzmieć power metal naszych czasów? Czy powinien w sobie mieć znaczące pokłady progresywności? Może powinien zaskakiwać aranżacjami i różnymi smaczkami, które wzbogacają ową stylizację? Czy może powinno być w tym wszystkim więcej emocji, agresji i powagi? Mniej słodkości i tematyki o smokach, a więcej mroku i tematyki poruszającej kwestie naszego istnienia i życia? Każdy pewnie będzie miał tutaj swoją wizją i swój pogląd na to. Jednak jest sporo kapel, które próbuje ukształtować power metal na miarę naszych czasów, gdzieś na nowo definiując to co się na niego składa. Z pewnością tutaj na uwagę zasługuje kanadyjski Borealis, który już w 2011 roku znacznie namieszał właśnie w muzyce power metalowej. Okazuje się, że i w tym roku tj 2015 postanowili jeszcze raz przypomnieć nam definicję nowoczesnego power metalu, który gdzieś tam przemyca cechy takich kapel jak Kamelot, Persuader, Cypher Seer czy Masterplan. Czy "Purgatory" powtórzył sukces "Fall from grace"?

Przerysowano właściwie wszystko co tylko się dało, by nowy album był swoistą kontynuacją poprzedniego. Tak więc mamy znowu to soczyste, nowoczesne brzmienie o dość wyrazistym charakterze. Mamy ten sam specyficzny wokal Matta, który potrafi wypełnić kompozycję odpowiednim klimatem i nadać mu odpowiedniego charakteru. Wysokiej klasy są też jego zagrywki gitarowe, który tutaj współdzieli z Michaelem.  Panowie starają się, żeby było sporo zawirowań, elementów zaskoczenia i agresji. Wszystko zostało tak zagrane, by można było poczuć ten nowoczesny charakter. Motywy są bardziej wyszukane i złożone, przez co można się doszukać bez większych problemów cech progresywnego metalu czy też nawet symfonicznego power metalu. To nie jest proste i chwytliwe granie, które przemawia do nas już przy pierwszym kontakcie. Ta płyta podobnie jak i poprzednia wymaga czasu, cierpliwości i otwartego umysłu. Podobnie jak na poprzednim albumie tak i tutaj zespół stara się stworzyć magiczny i piękny świat, który ma nas ukoić i wciągnąć bez reszty.  Dobrze to uchwycono w spokojny "Darkest Sin", jednak płyta nie jest do końca tak przewidywalna. Już pierwszy utwór "Past the Veil" dostarcza sporo emocji i pokazuje nam co to jest nowoczesny power metal. Mamy tutaj wszystko czego nam potrzeba. Ciekawy motyw, chwytliwa melodia, zapadający w głowie refren, klawiszowe ozdobniki, nutka progresywności no i ostry nowoczesny riff. "From The Ashes" bardziej nastawiony na podniosłość, szybkość i chwytliwość. Tak nieco symfoniczna otoczka tylko podkreśla nieco baśniowy klimat.  Kto lubi ostatnie dzieło Blind Guardian ten z pewnością polubi rytmiczny "The Chosen One", który też ma w sobie spore pokłady progresywnego metalu.  Troszkę odstaję nijaki "Place of Darkness", ale z pewnością wpisuje się w konwencję albumu. Jednym z  mocniejszych punktów płyty jest bez wątpienia mroczniejszy "Sacrifice" czy symfoniczny "Purgatory".

Wracając do pytania z początku to jednak gdy się zestawi nowy album z poprzednim to jednak przegrywa.  Są pewne momenty, które psują cały efekt. Choć mimo pewnych niedociągnięć "Purgatory" to swoista kontynuacja "Fall from grace" . Album prezentuje jak grać nowoczesny power metal i to na wysokim poziomie. Nie można z pewnością przegapić tej płyty, zwłaszcza jeśli gustujemy w twórczości Masterplan, Cypher Seer czy Kamelot. Polecam.

Ocena: 8/10