Graham Bonnet to wyjątkowy wokalista, który dał się poznać jako frontman Rainbow, Impelliteri, czy swojego zespołu Alcatrazz. Ostatnio daje czadu ze swoim nowym zespołem sygnowanym nazwą Graham Bonnet Band. Pierwszy album "The book" był wyrównany, przebojowy i niezwykle melodyjny. Można było przede wszystkim poczuć nawiązania do twórczości Alcatrazz czy Rainbow. Mimo pewnych zachwytów brakowało mi prawdziwych petard i ciekawych, wciągających partii gitarowych i utworów, które by na długo zapadły w głowie. Po dwóch latach Graham powraca z "Meanwhile, back in the garage", który jest jeszcze ciekawszym dziełem. Płyta ma w sobie jeszcze więcej energii i przebojowości, a przede wszystkim brzmi jakby się ukazała po okresie Rainbow i Alcatrazz. Mimo swoich lat Graham wciąż zachwyca swoim wokalem, manierą i charyzmą. Na nowej płycie wypada znakomicie. Kolejnym atutem tej płyty jest bez wątpienia świetna forma gitarzysty Kurta, który daje czadu. Słychać wpływy Malmsteena i Blackmore'a. Już otwierający "
Meanwhile, back in the garage" pokazuje, że nowy album ma większego powera. Riff jest pomysłowy, energiczny i niezwykle melodyjny. Sam kawałek mógłby śmiało się znaleźć na płycie Alcatrazz czy Rainbow.Bardzo dobrze wypada też zadziorny i rytmiczny "
The hotel". Kolejnym mocnym punktem na płycie jest dynamiczny "
Long island tea", który wyróżnia się ostrym riffem i szybszym tempem."
The house" pokazuje jak dużo dobrego, mocnego hard rocka mamy tutaj.Płyta zdominowana jest przez szybkie kawałki i dowodzi tego choćby
"Man on the corner", czy przebojowy "
America...where have you gone?". Czas szybko płynie i każdy kawałek imponuje świeżością i wysoką jakością. Nie ma tutaj słabych utworów, a takie perełki jak "
Past lives" błyszczą tutaj. Graham to mistrz w swoim gatunku. Wciąż jest jednym z najlepszych wokalistów i znakomicie kontynuuje to co prezentował w Rainbow i Alcatrazz. "Meanwhile, back in the garage" to jedna z najciekawszych płyt tego roku. Gorąco polecam.
Ocena:
9/10
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz