HOLY DRAGONS - Unholy and Saints (2019)

Na 20 września przewidziana jest premiera najnowszego dzieła Holy Dragons. To zasłużona kapela z Kazachstanu, która specjalizuje się w graniu heavy/power metalu. Na scenie metalowej są od 1995 r i i potrafią stworzyć ciekawe dzieła co już nie raz pokazali . Najnowsze dzieło zostało zatytułowane "Unholy and saints" i to krążek, który  zawiera muzykę do jakiej nas zespół przyzwyczaił. Jasne zespół ameryki nie odkrywa i od groma tutaj zapożyczeń, czy żywych inspiracji, ale nie przeszkadza to w odbiorze tej płyty. Do "Dragon inferno" jest daleko niestety.

Holy Dragons postanowił iść ścieżka obraną na poprzednich albumach i mamy tutaj do czynienia z solidną porcją heavy/power metalu, który panowie wypracowali na przestrzeni lat. Mamy i te charakterystyczne mocne riffy, dynamiczną sekcję rytmiczną i ten wyrazisty wokal gitarzystki grającej pod pseudonimem Chris Caine. Nie brakuje też ciekawych i melodyjnych solówek w wykonaniu Jurgena i Chrisa. To wszystko jest, tylko tym razem jakoś wychodzi to gorzej. Brakuje mi ciekawych pomysłów, brakuje mi ognia i wyrównanego poziomu. Za dużo tutaj nijakiego materiału.

Niby brzmi tragicznie, ale otwarcie albumu w postaci "The boileplate" to taki Holy Dragons jaki znam i lubię. Prosty riff i chwytliwy refren robią swoją. Minus tego kawałka to sztuczne jego wydłużanie. Duże brawa za energiczne i takie wciągające solówki.  Jego pazur i nutka szaleństwa w "Ravens of Odin", który czerpie garściami z Iced Earth czy Judas Priest. Brzmienie perkusji na tym etapie zaczyna drażnić. Brzmi to płasko niczym automat perkusyjny. Kilerem na płycie jest pełen pasji i polotu "Fly Your Guitar". Tak tutaj gitarzyści lecą na swoich gitarach. No tak się gra power metal. Za dużo na płycie przerywników typu "Ravenmore", które nic nie wnoszą do całości, a jedynie działają na nerwach. W "The hall of shame" za mocno trąci Deep Purple i to brzmi średnio niestety. Przebłysk jest w przebojowym i nieco rock'n rollowym "Pretenders" i w sumie na plus zaliczę zamykający "Free digital Hell", który imponuje dynamiką.

Holy Dragons grać potrafi i to nie raz pokazał, ale tym razem ponieśli porażkę. Kilka ciekawych utworów to za mało, żeby porwać słuchacza i zaskarbić jego względy. Dziwne brzmienie, kilka smętnych momentów sprawiają że płyta zawodzi praktycznie na całości. No nic czekam na ich kolejne albumy i oby były ciekawsze niż ten twór.

Ocena: 3.5/10