Na naszych oczach rodzi się nowa gwiazda epickiego heavy metalu. Ma tu na myśli kanadyjski Gatekeeper, który w swojej muzyce czerpie garściami z Savatage, Manilla Road, Visigoth czy Omen. Panowie stawiają na bardziej wyszukane melodie, na pomysłowe rozwiązania i bardziej epicki klimat. By wzbić się ponad przeciętność i sięgnąć gwiazda potrzeba było prawdziwego głosu, który zabierze nas niesamowitą i niezapomnianą podróż. Tyler Anderson okazał się strzałem w dziesiątką, co jest dla mnie miłym zaskoczeniem, bo w Odinfist nie porwał mnie. Czy trzeba czegoś więcej by uznać "From Western Shores" płytą z górnej półki?
No tak, musi być jeszcze dopasowane brzmienie i okładka, która zmusi nas do odkrywania ukrytych motywów. Okładka jest jedną z najlepszych jakie widziałem w ostatnich latach. Ma klimat i kryje sporo ukrytych motywów i szczegółów. Cudo. Na szczęście muzyka jest na równie wysokim poziomie. Kompozycje są złożone i pełne różnych smaczków, które można odkryć nawet po kilku przesłuchaniach. Nie nudzi i cały czas zaskakuje pozytywnie słuchacza. Takie płyty zawsze są w cenie.
Tytułowy "From Western Shores" to otwieracz, który definiuje muzykę Gatekeeper i pokazuje potencjał Tylera, który momentami przypomina stare dobre czasy Jona Olivia Pain z Savatage, zwłaszcza ta górne rejestry. No jest moc, a i partie gitarowe wysmakowane i dopieszczone. Kto szuka szybkiego killera w klasycznym wydaniu z nutka Iron Maiden ten znajdzie to "Death on black Wings". Przepiękna muzyka i pozostaje nic tylko delektować się. Tajemniczy, nieco mroczny klimat to atuty rozbudowanego "Shadow and Stone". Refren robi tutaj robotę. Co za piękne wejście mamy w "Exiled King". Troszkę zalatuje mi "Alexander The Great", ale kiedy wchodzi gitara to już mamy zmianę kierunku. Więcej Manilla Road, Omen, czy Manowar. Tak powinien brzmieć epicki heavy metal i reszta może się tylko uczyć. Mistrzostwo! Solówki w "Nomands" to klasa sama w sobie i właśnie takiego ognia trzeba w heavy metalu. Dalej mamy dynamiczny, przebojowy "Twisted Towers", a na sam koniec dostajemy podniosły i pełen pięknych ozdobników "Keepers of the gate".
Ciężko, naprawdę ciężko wytknąć błędy, jakieś słabe momenty. Band trzyma wysoki poziom i pokazuje, że epicki heavy metalu może być intrygujący, pomysłowy, podniosły i pełen emocji. Niezwykle dojrzała muzyka, która na długo zostaje z słuchaczem. Naprawdę na długo i wybacz Tyler że postawiłem na tobie krzyżyk po albumie Odinfist. Masz to coś i rób to co robisz.
Ocena: 9.5/10
Epicus metalicus, nareszcie to co lubię najbardziej ! Tak, tutaj wszystko jest na swoim miejscu i na swoim poziomie, ba, na najwyższym poziomie. Pomimo swojej majestatyczności i bogactwa dźwięków, ta muzyka nie przytłacza, płynie majestatycznie jak wielki statek. Pierwszy utwór zaczyna się i kończy odgłosami morza, pomyślałem, że ta płyta jest jak taki statek, który wynurza się z gęstej mgły i z każdą chwilą gdy zbliża się coraz bardziej, czyli z każdym kolejnym przesłuchaniem, jego kształty stają się coraz bardziej wyraźne, widać coraz więcej szczegółów, i im jest bliżej tym staje się coraz piękniejszy. Piękna jest ta płyta...u mnie 10/10.
OdpowiedzUsuńAlbum solidny, wciąga od pierwszego przesłuchania.
OdpowiedzUsuńTa płyta, nowy Excalion i nowa Suotana to zdecydowanie najlepsza muzyka jaka sie ukazala w tym miesiacu Swietne plyty!
OdpowiedzUsuńExcalion jakoś nie powalił mnie. Gatekeeper to majstersztyk, ale dziękuję za suotana bo to świetna rzecz. Słucham i czuję się oczarowany. Pytanie co byś jeszcze polecił z melodyjnego death metalu roku 2023? Może coś mi umknęło 🫣
UsuńW tym roku nie ma jakiegoś szału z melodeathem. Mi osobiście do tej pory spodobało się nowe Insomnium, Foretoken, no i wspomniana Suotana. Bardzo pozytywne recenzje zbiera debiutancka płyta Majesties, którzy grają melodeath w stylu starego In Flames, At The Gates czy Dark Tranquillity. I o ile co do melodii, riffów i brzmienia nie mam zastrzeżeń i jest baaaardzo dobrze, o tyle nie podchodzi mi totalnie wokal
Usuń