Tym razem band postawił na mocniejsze, nowocześniejsze brzmienie, które jest bardziej współczesne. Ten czynnik sprawia, że sam album brzmi już inaczej niż poprzednie. Dla jednych będzie to plus i krok na przód, a dla niektórych może to być dowód na to, że band zmienił swój styl. Sami gitarzyści też troszkę urozmaicili swój styl grania. Jest dużo nowoczesnych patentów, jest też bardziej agresywniejsze granie z nutką mroku i progresywności. Najlepsze jest jednak to, że dalej słychać ten klasyczny power metal z debiutu. Dzięki temu dostajemy niezłą mieszankę ciekawych rozwiązań i melodii. Dużo się dzieje, dlatego nie ma tutaj miejsca na nudę. Na uwagę zasługuje też wokal Andersa, który na tym albumie jeszcze bardziej się rozwinął. Śpiewa raz agresywnie, a raz klasycznie stawiając na wysokie rejestry. Mamy tutaj wszystko, a nawet coś więcej.
"Sorrows" to 10 kompozycji i każda z nich coś wnosi do tego wydawnictwa. Intro "Broken" buduje napięcie i wprowadza niepewność. Szybko wkracza mocny, melodyjny riff, który brzmi jak mieszanka Masterplan, Helloween i Gamma Ray. Tak właśnie zaczyna się "Graced or Damned". Jest mroczno, jest ciężko, jest progresywnie i z ciekawym klimatem. Band przyspiesza w refrenie, który jest bardzo klasyczny i czego można chcieć więcej? Spokojnie zaczyna się "Back in to the Dark". Nie dajcie się zwieść, bo to nie ballada. Znów gdzieś przewijają się elementy Masterplan i Helloween z czasów "The Dark Ride". Główny riff znakomicie współgra z mocnym i nowoczesnym riffem i ostrymi wokalami Andersa. Refren nabiera rycerskiego charakteru i przypominają mi się lata 90, czyli złote lata dla power metalu. Czasy debiutu znajdziemy w przebojowym "Blind eyes will see", który znakomicie oddaje hołd dla klasycznego Helloween czy Edguy. Stary dobry power metal jaki kocham. W podobnym klimacie utrzymany jest rozpędzony "Where our memories used to grow". Po raz kolejny band pokazuje w jak dobrej formie jest i jak świetnie odnajdują się w klasycznym power metalu. Prawdziwe cudo i brakuje mi obecnie takiego power metalu mocno zakorzenionego w latach 90. Kolejny killer na płycie to zadziorny "Acceptance", w którym band pokazuje że power metal może brzmieć nowocześnie i z pazurem. W tym kawałku można wyłapać pewne elementy Primal Fear i nie tylko. Jest moc i to mi się podoba. Ciarki mam przy rozpędzonym "Free Again" i ta szybkość nieco przypomina Dragonforce, ale jest to zagrane z gracją i polotem. Co za petarda i te elementy Gamma ray są tu urocze. Stonowany, wręcz marszowy "Center of the Storm", to nieco ukłon w stronę twórczości Sabaton, ale i epickość z debiutanckiego "Gladiators tale". Całość zamyka 6 minutowy "Fear of being Alive". Dobra mieszanka klasycznego power metalu i progresywnego heavy metalu. Dużo dobrego się tutaj dzieje.
Veonity ostrzegał, że ten nowy album będzie ostrzejszy, mroczniejszy, a nawet powiązany z progresywnym metalem. Po części tak jest, ale to wciąż power metal wysokich lotów, w którym kryje sporo klasycznych rozwiązań. Pozycja obowiązkowa dla fanów Gamma Ray, czy Helloween. Nie mam się do czego przyczepić i to jest jeden z ich najlepszych albumów i coś czuje że ten album namiesza w moich tegorocznych zestawieniach.
Ocena: 9.5/10
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz