BLACK SABBATH - 13 (2013)

Nawet w najmroczniejszych snach nie przypuszczałbym, że kiedyś dojdzie do reaktywacji jednej z największych legend heavy metalu, a mianowicie Black Sabbath. Reaktywacji składu, który funkcjonował jakieś 35 lat temu. Jednak czasami marzenia się spełniają i tak po kilku próbach w listopadzie 2011 ogłoszono oficjalnie, że Black Sabbath powraca i ma w planach nowy album. Stary skład z Ozzy Osbournem, Geezerem Butlerem., Billem Wardem i Tony Iommi zaczęli pracę nad nowym albumem zatytułowanym „13”. Szybko zrezygnował z tej zabawy Bill Ward i jego miejsce zajął Brad Wilk. Widać siła pieniędzy i perswazja fanów potrafi zdziałać cuda i przywrócić do życia trupa.

Zainteresowanie reaktywacją było ogromne i podobny szum powstał wokół albumu zatytułowanego „13”, który był kolejnym wydawnictwem zespołu po 18 latach od „Forbidden” z 1995 roku. Innym powodem tak wielkiego zainteresowaniem jest fakt, że płytę nagrał Black Sabbath z Ozzym na wokalu, który ostatnio śpiewał dla tego zespołu w 1978 roku na płycie „Never Say Die”. Oczywiście udało się odtworzyć, czy też dalej kontynuować ścieżkę obraną przez poprzednie płyty, nawet nawiązując do starych płyt z Ozzym czego przykładem jest utwór „Zeitgeist”. Wiele fanów okrzyknęło nowy album Black Sabbath znakomitym i równie dobrym co poprzednie albumu. W tej kwestii będę w mniejszości. Oczywiście „13” to wielkie wydarzenie muzyczne, jednak muzycznie album nie zapada w pamięci i nie robi już takiego wrażenia jak sam szum wokół tego że znana legenda powraca po tylu latach z nowym wydawnictwem. Udało się zachować tożsamość, styl, charakter, sposób tworzenia utworów i mrok, z których zespół zawsze słynął. Wspomnienia wcześniejszych płyt przywołują również takie kawałki jak „End Of the Beginning” i „God Is dead”, który byłe już udostępnione światu wcześniej. Bez wątpienia są to najjaśniejsze momenty na płycie, które znakomicie potwierdzają, że zespół nie zatracił swojego charaktery, tożsamości na rzecz tego co modne. Mocną stroną płyty jest soczyste, nieco mroczne brzmienie, ponury klimat i dopracowane partie gitarowe Toniego, który potwierdza swoją klasę. Przeplatane, rozbudowane i pełne agresji oraz mroku partie potrafią przyciągnąć uwagę. Jest to jest najlepsza rzecz na nowej płycie, pomijając również udaną sekcję rytmiczną. Słychać jednak, że panowie mają już sporo lat na karku, zwłaszcza po Ozzym, który już nie ma w sobie tyle energii co kiedyś. Właściwie jego występ oceniam średnio, bo nie wzbudza we mnie jakiś większych emocji. Partie gitarowe, mroczny klimat oraz znakomite brzmienie to właściwie jedyne plusy jakie można bez większego zastanowienia wymienić. Nie ma co porównywać „13” do wcześniejszych płyt Black Sabbath bo w tej konfrontacji płyta przegrywa i chyba najlepsze porównanie to z Haven and Hell i „The Devil You Know”. Podobny mrok i ciężar, tylko że tamta płyta bardziej zapadała w pamięci, miała więcej ciekawych melodii, była bardziej urozmaicona. Niestety ale „13” kładzie właśnie materiał, który jest jakby na jedno kopyto, bez polotu, bez większych emocji, taki nieco jednowymiarowy. Wszystko się wlecze i nie wiele zapada w pamięci. Na wyróżnienie z pewnością zasługuje rytmiczny „Loner” czy kolos w postaci „Death Father”. Jest odpowiednik ładunek emocjonalny i mrok w tych utworach, ale brakuje ciekawych melodii, riffów i refrenów., czy ciekawych rozwinięć kompozycji. Znacznie ciekawszy album był pod szyldem Heaven and Hell z Ronnie James Dio. Był mrok, ciężar, ale kompozycje jakieś takie bardziej zapadające w pamięci.

Tyle szumu i właściwie o nic. „13” to wielkie wydarzenie dla muzyki metalowej, bo powrócił Black Sabbath. Jednak w kategorii muzycznych przeżyć muszę przyznać, że album nie spełnił moich oczekiwań. Dostałem płytę Black Sabbath bez ognia, bez przebojów, kompozycji o których można by rozmawiać i wspominać. Czy warto było się reaktywować i nagrać taki album, który nudzi swoją konstrukcją i formą? Jedyną zaletą są koncerty grupy Black Sabbath na które warto się wybrać. Dla mnie rozczarowanie i 13 dla Black Sabbath jest jak słychać pechowa.

Ocena: 4/10