TOKYO BLADE - Fury (2022)

 Ostatnio brytyjski Tokyo blade szokował naprawdę świetną formą. Kiedy przypomnę sobie "Unbroken" czy "Dark Revolution" to wciąż mam ciarki. Ta kultowa już kapela, która sukcesywnie gra od lat 80 wciąż pokazuje że stać ich na świetny album. Na "Fury" przyszło czekać fanom 2 lata i choć może nie ma tutaj mowy o takiej klasie co "Dark revolution" to i tak fani klasycznego heavy metalu i NWOBHM pewnie obczaja co słychać u starych weteranów. Kiepska decyzja moim zdaniem. 

Skład nie zmienił się, podobnie jak i stylistyka Tokyo Blade. Ten band jest wierny temu co wypracował na przestrzeni lat i nie szuka wrażeń w innej stylizacji.  Wiggins i boulton wciąż grają swoje i cały czas stawiają na klasyczne rozwiązania. Słychać w tym wszystkim ducha lat 80. Może nie wszystko do mnie przemawia i pewne rzeczy bym pozmieniał, ale i tak panowie dają radę. Zwłaszcza dobrze wypada wokalista Alan Marsh, który jest motorem napędowym zespołu. Wszystko niby ok, ale same kompozycje momentami troszkę kuleją. 

Tak jest z otwierający "man in the box" który jest dobry, ale za bardzo ugrzeczniony. Niby jest klasycznie, ale brakuje mi tu ognia. Podobnie wypada nieco hard rockowy "blood red nights".  Jest wg mnie zadpokjnie i jakoś nijako. Pierwsze potywne zaskoczenie następuje w "i am unbroken".  W końcu jest energia i pomysłowy riff. Ciekawie wypada "eyes wired shut"  choć to znów bardziej rockowy kawałek. Rasowym killerem jest tutaj energiczny "life leaves scares". Szkoda ze jest mało utworów tego typu. Mamy momenty w poszczególnych utworach, ale jest tego za mało. Dominuje przeciętniactwo, a długi czas trwania płyty nie jest tutaj naszym sprzymierzeńcem.

Piekna  okladka i kilka ciekawych melodii to za mało jak na Tokyo Blade. To nie jest band, który rozpoczyna karierę, ale band z doświadczeniem i idpoednim stażem. Szkoda, że wydali taki nijaki i nużący na dłuższą metę album. Pozostaje odpalić wcześniejszy płyty. Czas lepiej przeznaczyć na inne heavy metalowe wydawnictwa.

Ocena, : 5/10