GUNFIRE - Age Of Supremacy (2014)

Pora coś wyjaśnić. Włoski band o nazwie Gunfire nie gra speed/power metal jak podają różne źródła. W ich muzyce dominuje heavy metal , nutka progresywności, czy też hard rocka. Jest też oczywiście coś z power metalu, ale nie jest to ten gatunek, który jest przodującym. To właśnie taki rodzaj muzyki możemy się spodziewać po najnowszym dziele zatytułowanym „Age of Supremacy”. Nie jest to dzieło zespołu debiutującego, lecz kapeli, która powstała w latach 80. Debiutancki album ukazał się w 2004r, tak więc przyszło nam czekać 10 lat na nowy materiał. Czas upłynął, a Gunfire wciąż jest zespołem średniej klasy. Problem jest właściwie ten sam co od lat, czyli brak pomysłów na ciekawe kompozycje i wykonanie, które nie robi większego wrażenia. W zamian za naszą uwagę i poświęcenie godziny czasu, dostajemy właściwie materiał dość monotonny. Czy to można było wyczytać ze świetnej, klimatycznej okładki, która zabiera nas w rejony s-f? O tóż nie. Mimo pewnych niedociągnięć i braku hitów Gunfire potrafił stworzyć materiał, który da się słuchać i to bez większego zażenowania. Spora w tym zasługa duetu gitarowego, soczystej sekcji rytmicznej, który zachwyca techniką czy w końcu za sprawą wokalisty Borelli. Ten ostatni muzyk robi najwięcej, żeby muzyka Gunfire była drapieżna i z nutką toporności. To jak to jest z tym materiałem? Nie potrzebnie zespół wydłuża kompozycje, bo tracą one na atrakcyjności i potrafią być nużące. Tak to jest na przykład z ponurym „The City Of The Light”. Niby jest ciekawa melodia, odpowiednie tempo, ale i tak utwór nie porywa. Ten sam problem tyczy się energicznego „The Hammer of God”. Gunfire często zabiera nas w rejony progresywnego metalu i tutaj dobrym przykładem jest 11 minutowy „Voices from a Distant Sun”, który przypomina dokonania Dream theater czy Iron Maiden z ostatniej płyty. Na pewno ciekawszy jest treściwy „Superior Mind”, który wydaję się najbardziej składny i przemyślany w swojej treści. Pomówmy o najlepszych kompozycjach, które zdobią ten album. Jedną z nich jest bardziej power metalowy „Fire in the Sky”, który jest najszybszym kawałkiem na krążku. „War Extreme” to przykład, że można nagrać epicki, rasowy heavy metalowy utwór w średnim tempie. Ponad godzina materiału to trochę za dużo, zwłaszcza jeśli nie ma przebojów, a całość jest utrzymana w podobnym klimacie. Solidny album, ale nic ponadto, a szkoda bo mogło być znacznie lepiej.

Ocena: 6/10